Het is een bizar land, Zuid-Afrika. Ondanks de trots die men voelt nu Apartheid officieel niet meer bestaat, kom je het nog dagelijks tegen. Niet alleen in de omgang tussen mensen (blank/donker, rijk/arm onder elkaar), maar ook het gevoel is er nog steeds.

Het voelt erg raar wanneer je over straat loopt met je luxe horloge, dure zonnebril en technologisch veel te hoogstaande mobieltje, terwijl de totale waarde van de kleding van de man naast je niet meer is dan die van jou eigen Nike-sokken.

Wij eten iedere dag uit, naast dat het veel praktischer is is het niet zozeer duurder. Diezelfde man die net naast mij liep staat iedere avond ook bij de vele restaurantjes die Stellenbosch rijk is, alleen dan om te bedelen om restjes of wat kleingeld.

Het ligt er overigens ook wel erg zwart-wit op. De relatief betergestelde inwoner van Stellenbosch woont in het mooie en pittoreske hart van de stad, terwijl de arme mensen in Kayamandi wonen. Kayamandi is de sloppenwijk die op de heuvels rond Stellenbosch ligt. Het woord zelf overigens, stamt af van de Xhosa-taal en betekend 'pleasurable home'.

Zoals ik zei merk je het ook in de omgang tussen mensen. Het is de manier van spreken die je aan het denken zet. Zowel tijdens onze lectures, maar zeker ook wanneer je gewoon ergens in een winkel met mensen praat.

De Zuid-Afrikaanse regering heeft goed zijn best gedaan om de Apartheid tegen te gaan. Het is echter gewoon iets wat een hele lange tijd nodig heeft. Twintig jaar is niet veel tijd, er zal nog minstens het dubbele nodig zijn om grote verbeteringen te kunnen zien. Er zal nog wel een generatie overheen gaan.

-----

Maar om jullie gerust te stellen, met mij gaat het goed! Bovenstaande is mij voorgaande weken echter opgevallen, meer dan vorig jaar tijdens mijn reis in Zuid-Afrika. In de afgelopen 2 weken is veel gedaan, weinig gebeurt en het bevalt mij wel.

Zoals jullie hebben gemerkt heb ik nog geen eigen internet, de wireless verbinding is niet zo heel goed naar mijn appartement. Het desbetreffende bedrijf is naar de mogelijkheden aan het kijken om een (zoals ze het zelf noemen) booster te installeren waardoor het beter moet worden. Maar alles gebeurt hier op zijn tijd en niets gebeurt te snel. Zoals ze zeggen; T-I-A (This is Africa).

Een zin die overigens te pas wordt gebruikt, veelal wanneer er iets typisch Afrikaans gebeurt en je kunt er niets aan doen. Ze zijn hier namelijk niet te gehaast (niet snel beter gezegd), erg inefficient en doen eigenlijk alles op hun eigen manier.

We hebben nog geen echte planning gemaakt, tot nu toe leven we (ik hang veel uit met twee vrienden uit Zweden en een Duitser) van dag tot dag. Maar we hebben op de planning staan om deze week een planning te maken voor de komende weken (Don't like it? T-I-A!).

Van het weekend willen we, mocht het lekker zonnig zijn, op zaterdag naar Robben Island nabij Cape Town, om vervolgens 's avonds in een hotel te overnachten en de volgende dag naar Cape Point te reizen om daar wat van de natuur te genieten. De rest van mijn week worden gevuld met lectures en sporten. Want ook dat gaat door! En de faciliteiten zijn werkelijk prima, dus daar kan het niet aan liggen.

Voor nu ga ik weer sluiten, want ik ga zometeen lunchen met wat vrienden. De foto's komen wanneer ik mijn eigen internet heb, dus jullie moeten helaas nog even geduld hebben! Ik kan al wel verklappen er wat hele mooie tussen zitten. Ik ben namelijk afgelopen week de Stellenbosch Mountain opgeklommen en vanaf daar hadden we (mede dankzij het mooie weer) een geweldig uitzicht over de hele Kaap.